Բաժինը խմբագրման փուլում է
«... Ինքը և՛ հողողեն էր, և՛ հրեղեն: Մարութա սարից պոկված ամպի մի ծվեն էր, եկավ, իր հետ մեծ կարոտ բերեց ու հիշեցրեց, որ Մարութա սարին դեռ ցավի ու նաև ամոթի ամպեր կան... Ինքը մահկանացուների պես չմեռավ, այլ ուղղակի ետ գնաց Էրգիր, Ագռավաքարի մոտ սպասում է...»։
Վրեժ Սարուխանյան
«Հողը մեր ոտքերի տակ է ոչ թե տրորելու համար, այլ որպես հենարան, որ պինդ կանգնենք և մեր հենարանը զգանք մեր գլխից բարձր: Տրված է ոչ թե տրաքվելու չափ կշտանալու և փառք վաստակելու համար, այլ ի պահ` չծնվածների: Հողի այսօրվա տված հացը մերն է, իսկ հողը` չծնվածներինը»:
Մուշեղ Գալշոյան
© 2022 Հենք: Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: