Վարուժանը համաշխարհային մեծության բանաստեղծ է։ «Վարուժանը պատկանում է արևմուտքին այնքան, որքան Հայաստանին․․․ Նրա տեղը համաշխարհային գրականության մեջ թերևս հեռու չէ այն բարձունքից, որ գրավում է Վերհարնը»,- գրել է ֆրանսիացի հայագետ Ֆրեդերիկ Ֆեյդին։

Վարուժանը արևմտահայ գրական կյանքի կազմակերպիչներից էր, մանկավարժ։  

Նա հեթանոսական շարժման առաջնորդներից էր։ Այս աննախադեպ շարժման նպատակն էր քրիստոնեական մտածողության խեղճությանը հակադրել հին դարերի ուժը, գեղեցկության պաշտամունքը։

Հանճարդ Հայկյան, Նավասարդյան սա տոներուն Արևափառ`

Ալ վերածնե փլատակներեն, և փառագոչ Քնարդ առ․․․

Վարուժանը խաղաղ աշխատանքի, արարման մեծ օրհներգուն է։

Նա ստեղծեց բանաստեղծական հայտնություններով լի,  լույսով շաղախված, ապրեցնող պոեզիա՝ մահվան ժամին անգամ հաստատելով կյանքը․

Արևելյան կողմն աշխարհի
Խաղաղությո՜ւն թող ըլլա…
Ո՛չ արյուններ, քրտինք հոսին
Լայն երակին մեջ ակոսին․․․