Դերենիկ Դեմիրճյանը (Դեմիրճօղլյան) ծնվել է Ջավախքի Ախալքալաք քաղաքում 1877 թ․ հունվարի 17-ին։ Հայրը՝ Կարապետը, փոքրիկ խանութ ուներ, բայց Դերենիկի ծնունդից մեկ տարի անց սնանկանում է և զրկվում խանութից: Ապագա գրողի մանկությունն անցնում է աղքատության մեջ։ Դերենիկը նախնական կրթությունն ստանում է ծննդավայրի ծխական դպրոցում։ Թվում էր, թե աղքատ տղայի կրթությունը դրանով պիտի սահմանափակվեր, բայց Դեմիրճյանի մայրը՝ Նատալյան, որը մեծահարուստ ընտանիքի դուստր էր, հայրական տնից որպես օժիտ թանկագին զարդերով լի մի զարդատուփ էր բերել։ Դրա պարունակությունը վաճառելով էր նա կրթության է տալիս իր զավակներին։

Ուսումը ճեմարանում մնում է անավարտ: Երկու տարի անց մեկնում է Թիֆլիս, կրթությունը շարունակում Ներսիսյան դպրոցում: Թիֆլիսում ծանոթանում է Հ. Թումանյանի և Ավ. Իսահակյանի հետ:

Դեմիրճյանը գրական ասպարեզ է իջնում իբրև բանաստեղծ։ 16 տարեկան էր, երբ «Տարազ»-ում լույս է տեսնում նրա անդրանիկ «Ապագան» բանաստեղծությունը։ Առաջին գրքույկը՝ «Բանաստեղծություններ» խորագրով, հրատարակում է 22 տարեկանում (1899թ.): 1920-ական թթ․ Դեմիրճյանը հիմնականում անցնում է արձակին ու դրամատուրգիային։

1925-ից ապրում է Երևանում:

Դեմիրճյանի առաջին կինը Մարիամ Կանայանն էր, հայտնի զորավար Դրաստամատ Կանայանի (Դրո) քույրը։ Մարիամը շուրջ 15 տարի փոքր էր Դեմիրճյանից, եղել էր նրա սանուհին Թիֆլիսի Մարիամյան-Հովնանյան դպրոցում:

Մարիամն ու Դեմիրճյանը ունենում են երկու որդի` Արտաշեսը, որը մահանում է 2 տարեկանում, և Վիգենը, որն ուներ մտավոր խնդիրներ: Մարիամը 10 տարվա համատեղ կյանքից հետո մահանում է: Մի քանի տարի անց Դեմիրճյանը հանդիպում է երկրորդ կնոջը` ազգությամբ ռուս Մարիա Միխայլովնային:

65 տարեկանում Դեմիրճյանը որդի է ունենում, որին կրկին Վիգեն է անվանում, հենց նա էլ շարունակում է Դեմիրճյանի սերունդը։ Երեխայի մայրը Գայանե Ավետիսյանն էր, որ գրողի օրինական կինը չէր։ Դեմիրճյանի կյանքում մեծ դեր ունեցած կանանց մասին կարդա Հետաքրքիր պատմություններ բաժնում։