Սայաթ Նովան ստեղծագործել է 3 լեզվով՝

հայերեն,  

թուրքերեն (թուրքական խոսվածքներից մեկն է), որովհետև աշուղական լեզու էր համարվում,

վրացերեն, որովհետև վրաց արքունական բանաստեղծն էր։

Հայերեն տաղեր նա սկսում է գրել 30 տարեկանից։

Այստեղ էլ հետաքրքիր առանձնահատկություն կա․ հայերեն տաղերի մեծ մասը գրել է վրաց տառերով, իսկ թուրքերեն տաղերի մեծ մասը հայատառ են։

Մեզ է հասել շուրջ  200 երգ։

Սայաթ- Նովան խորությամբ ուսումնասիրել էր արևելյան, հատկապես պարսից հզոր պոեզիան։ Այդ գիտելիքները կիրառելով՝ նա նորովի է հնչեցնում հայ երգը՝ հենվելով հայ հին  և միջնադարյան պոեզիայի ավանդույթներին։ Նրա տաղերը հարազատության ունեն և՛ Խորենացու ավանդած Գողթան երգերի, և՛ Նարեկացու ու Քուչակի տաղերի հետ։

Սայաթ-Նովայի «Դավթարը»։ Պահվում է Գրականության և արվեստի թանգարանում

Սայաթ- Նովայի քամանչան։ Պահվում է Գրականության և արվեստի թանգարանում։