Ասույթներ, թևավոր խոսքեր
Ասույթներ
Լեզուն ոչ միայն քերականությունն է, ոչ միայն բառապաշարն է, այլև ժողովրդի արմատն է, նրա արյունը, ներվային համակարգը, շնչառության ռիթմը։ Լեզուն մարդու երկվորյակն է։
Ես երբեք չեմ բաժանվել իմ հայրենիքից, որտեղ էլ որ ճանապարհորդել եմ իմ մեջ և ինձ հետ է եղել իմ ժողովուրդը, ինչպես երեխայի հետ՝ իր մայրը, ինչպես մարդու հետ իր մոր կերպարը։
Ազնիվ մարդը չի գնում հարմարության, վախենում է արդար ապրելու երջանկությունը կորցնելուց։
Կյանքի բոլոր տարիներն էլ հավասար սիրելի են, քանի որ կյանքն ինքն է սիրելի։
թևավոր խոսքեր

. Թափառում ենք փողոցներում

Ես քո սիրով, դու՝ ուրիշի,

Այրվում ենք մենք հրդեհներում՝

Ես՝ քո հրով դու՝ ուրիշի:

Թե ես չեմ սիրում, չեմ սիրում քեզ,

Ինչու է ձմեռն այսքան գարուն,

Ձմռան արևը այսքան այրում,

Անխոս երկինքը՝ այսքան անհուն,

Եթե ես չեմ սիրում, չեմ սիրում քեզ:

Լսիր, որդիս, պատգամ որպես,

Սիրող քո մոր խոսքը սրտանց,

Այսօրվանից հանձնում եմ քեզ,

Հայոց լեզուն հազարագանձ․․․