Հենք

Ասույթներ, թևավոր խոսքեր

Ասույթներ

Աշխարհի մեջ միայն երգեր շատ սիրեցի, կ՚ուզեմ, որ վերջին շունչս ալ երգ մ՚ըլլա։

Ա՜հ, գեղեցիկ կյանք մ՚ալ կա – սերն է այդ, «երգե՜լ, աղոթե՜լ ու սիրե՜լ». ա՜հ, ինչ բանաստեղծական կյանք, ի՜նչ կատարյալ կյանք...

Այժմ հայը Քրիստոսը կթողու ու սնապաշտության մը կհետևի, ա՞յս է միթե քրիստոնեությունը։

Իմ հոգին հառած է դալկահար և անհուն աշխարհի մը, զոր երկինք կը կոչին:

Թոշնեցավ ամեն մարդկային տենչ սրտիս մեջ… ամեն հույսերս մոխիր դարձան:

Ահա երիտասարդ մը, որ եկած է աշխարհ միայն իր մահն ու իր թշվառությունը տեսնելու և զգալու համար:

Թատրոնը հայելի մ’է, որուն մեջ մարդս կրնա իր ճշմարիտ պատկերը տեսնել և որով իր վրա նշմարած անհաճո տեսքերը անհետացնել և մաքրել, իսկ դերասաններն ալ մեկ մեկ դաստիարակներ են, որ ամեն աստիճանի մարդոց ճշմարիտ պատկերը կամ բարության և լավության հետևանքները ներկայացնելով, մարդուս բարոյական զարգացմանը պատճառ կըլլան:

Ես որ աշխարհի մեջ երգերը շատ սիրեցի, կուզեմ, որ իմ վերջին շունչս ալ երգ մ’ըլլա… Մարդուն նշանաբանը երգն է: էն առաջին ձայնը երգն է, բնությունն ամբողջ երգ մ’է… Ա¯հ, գեղեցիկ կյանք մ’ալ կա. սերն է այդ..

Ես երկնքի հիվանդությունն ունիմ:

Իմ տխրությունս կը սիրեք, զի բանաստեղծական է:

թևավոր խոսքեր