Սիլվա (Սիրվարդ) Կապուտիկյանը ծնվել է 1919 թ. հունվարի 20-ին Երևանում։ Ծնողները Վանից էին գաղթել։ Իրենց գերդաստանում շատերը կապույտ աչքեր ունեին, և ազգանունն այդպես էր առաջացել։

Սիլվայի հայրը Բարունակ Կապուտիկյանն էր, որը ուսուցիչ էր և Վանում հայտնի ազգային գործիչ (դաշնակցական)։

Լիան՝ Սիլվայի ապագա մայրը, Բարունակի աշակերտուհիներից էր եղել։

Բարունակը երիտասարդ տարիքում  խոլերայից մահանում է՝ այդպես էլ չտեսնելով միակ դստերը, որը պիտի ծնվեր 3 ամսից:

Հոր մահից հետո ընտանիքը հայտնվում է սոցիալական ծանր պայմաններում: Մայրը՝ Լիան, աշխատում է որպես հաշվապահ, իսկ Սիլվայի խնամքը հանձնում է իր մորն ու քույրերին:

«Մայրիկիս» բանաստեղծության մեջ Կապուտիկյանը գրում է․

Վա՜ղ թառամեց սիրուդ գարունը, մա՛յր իմ,

Անփույթ մահը սերդ տարա՜վ, շու՛տ տարավ,

Ու միայն ե՜ս մնացի մտերիմ,

Որպես կորած սիրո մի հուշ, հին մի ցավ․․․

24 տարեկանում Կապուտիկյանը գրեց «Խոսք իմ որդուն» բանաստեղծությունը։ Հայրենական պատերազմի օրերն էին և մեր ժողովուրդը կրկին լինել-չլինելու պայքար էր մղում։ Իսկ լինելիության արմատը նախ և առաջ լեզուն է։ Այս բանաստեղծությունը մեծ հռչակ բերեց երիտասարդ բանաստեղծուհուն։ Այն սիրվեց հատկապես սփյուռքում։ Ականատեսները վկայում են, որ սփյուռքի շատ դպրոցներում աշակերտությունը երդումի պես արտասանում էր «ԽՈՍՔ ԻՄ ՈՐԴՈՒՆ» բանաստեղծությունը և ապա մտնում դպրոց:

Սիլվան այլևս չի ամուսնանում, իսկ Հովհաննես Շիրազն ամուսնանում է, ունենում ևս  յոթ որդի։ Քչերը գիտեն, որ Կապուտիկյանն ամեն կերպ աջակցում էր  որդու տաղանդավոր քույրերին ու եղբայրներին, նրանք էլ  մայրիկ կամ Սիլվա մայրիկ էին նրան ասում։ «Մենք երկու մայր ենք ունեցել»,- ասել է Շիրազի կրտսեր որդին՝ Վանանդը։

1988 թ․ Արցախյան շարժման ժամանակ Սիլվա Կապուտիկյանը հանդիպում է ունենում ԽՍՀՄ ղեկավար Գորբաչովի հետ՝ փորձելով  Արցախի և Հայաստանի վերամիավորման խաղաղ ելք գտնել։

Կապուտիկյանը տպագրել է բանաստեղծությունների բազմաթիվ ժողովածուներ՝ «Այս իմ եր­կիրն է», «Իմ հա­րա­զատ­նե­րը», «Սրտա­բաց զրույց», «Դե­պի խոր­քը լե­ռան», «Ձմեռ է գալիս» և այլն։ Ստացել է բոլոր հնարավոր մրցանակներն ու պարգևները։

Սիլվա Կապուտիկյանի բառերով հայ և ռուս կոմպոզիտորները շուրջ 100 երգ են գրել։ Դրանցից շատ սիրված են  «Էլեգիան», «Ասում են, թե մոռացել ես», «Մախմուր աղջիկ» և այլ երգեր։ 

Սիլվա Կապուտիկյանին նվիրված «Երգ-երգոցի» թողարկումը  դիտիր այստեղ։

Կյանքի վերջին շրջանում ճամփորդել է ՝ լինելով սփյուռքահայ տարբեր գաղթօջախներում, այդ մասին գրել ուղեգրություններ։

Կապուտիկյանը իր հանդեպ համաժողովրդական սերը ծառայեցնում էր բարեգործական նպատակների, իրականացնում հայապահպանական մի շարք ծրագրեր։

Մահացել է 2006 թ․։

Սիլվա Կապուտիկյանին նվիրված «Հայադարան» -ի թողարկումը դիտիր այստեղ։