Գաբրիել Սունդուկյանը ծնվել է 1825 թ․ հունիսի 29-ին Թիֆլիսում։ 

Հայրը՝ Մկրտումը, ժամանակին փախել էր Էջմիածնի վանքի ճորտությունից, հաստատվել Թիֆլիսում և զբաղվում էր առևտրով: Գաբրիելը 6 տարեկան էր, երբ զրկվում է հորից։

Մայրը՝ Թինաթինան, ամուսնուց հետո մեծացնում է երեք փոքր երեխաներին։ 

Քանի որ նրանց ընտանիքը ճորտի կարգավիճակում էր, Թինաթինան մեծ զրկանքների գնով կարողանում է 300 հոլանդական ոսկի հավաքելով փրկագին վճարել  Էջմիածնի վանքին ու ընտանիքը փրկել ճորտությունից։ Նա նաև կարողանում է որդիներին լավ կրթություն տալ։ 

Գաբրիելին  բախտ է վիճակվում դառնալու Խաչատուր Աբովյանի աշակերտը։ Այդ շրջանում Աբովյանը Թիֆլիսում մասնավոր դպրոց էր բացել, որը դրական առումով  շատ էր տարբերվում այլ դպրոցներից՝ ուսուցում զբոսանքների ընթացքում, լեզուների գերազանց ուսուցում՝ շփման միջոցով և այլն։  

 Սունդուկյանը շատ ուշ է սկսել ստեղծագործել։ Առաջին թատերգությունները նա գրել է 40-ին մոտ տարիքում։ Շատ ստեղծագործություններ ստորագրել է «Համալ» կեղծանունով։ 

Համալ-ը բեռնակիրն է։ Սունդուկյանը սիրում էր ժողովրդի պարզ, աշխատավոր զավակներին ու այդ անունով ուզում էր ասել, որ ինքն էլ նրանցից մեկն է։

Սունդուկյանը մահանում է 1912 թ․ մարտի 16-ին։ Մեծ դրամատուրգի կամքը կատարվել է։ Պեպոյի արձանը զարդարում է Սունդուկյանի անվան թատրոնի  բակը (քանդակագործ՝ Գրիգոր Ահարոնյան)։ Սունդուկյանի անունով են կոչվում ՀՀ փողոցներ, դպրոցներ, Երևանի ազգային ակադեմիական թատրոնը։