Այստեղ Վարուժանը օտարամոլության թեմային է անդրադառնում։ Իր ժամանակներում մոդայիկ էր ֆրանսիական գրականությունը, իսկ հայ հեղինակները անտեսված էին մեր հանրության կողմից։ Վարուժանն ասում է, որ, այո, պետք է կարդալ համաշխարհային գրականություն, բայց ոչ ազգայինը անտեսելու հաշվին։ Իսկ դու ի՞նչ ես մտածում այս հարցի շուրջ։