Անսպասելի համեմատություն է, չէ՞,  երկինքն ու  հսկա տաշտը։ Բայց Բակունցի մտքով անցել է, որովհետև նա աշխարհը մեկնաբանում է ջրվորի հայացքով, և համեմատությունները ինքնանպատակ չեն, դրանք ավելի են ամբողջացնում այդ հայացքը։